Pencerem

Ne umutlarla bakıyordu dışarıya
İkinci kat sondan üçüncü pencere
Düşüncelerimi biriktirdiğim oda
Her öğlen vakti
Saat ikiyi beklerken
Az da olsa dışarıyı gören penceremden
Yolda yürüyenlere bakardım
Her biri bir tarafa giden insanlara
Anlamıştım çoktan
Hasret bana göre değilmiş
Sevdiklerimden uzak
Dört duvar arasında
Neredeyse kapılar açılır
Avluya çıkma vakti şimdi
Dağılmış kafamı toplayayım biraz
Çok az bir zaman
Bir saat vaktim var
Yürümeye bile hasret kalmış bedenim
Kendine gelsin
Arkadaşlarla sohbet edelim biraz
Ne planlar ne hayaller
Hepsi özlem dolu
Kimisi hiç uslanmamış
Halen uçuk kaçık
İkinci kat sondan üçüncü pencere
Az da olsa sokağa bakıyor biraz
Seyretmesi ne kadar güzel
Yorgun gözlerle de olsa dışarıyı
Hani sorarlar ya
Sen neler yapacaksın çıkınca
Hiç, hiçbir şey yapmayacağım
Sadece evimde odamda
Yine öğlen vakti
Penceremden dışarıya bakacağım
Önünde demir parmaklıkları olmayan.
(alıntı.)

yuregine saglik peri cok guzel