Sensizlikten Yoruldum

Sensizlikten Yoruldum İnan

 

Sana

Kapamadım kalbimin kapısını

Gülüşlerini unutmadım

Sen Düşlerimde olmadan nefes alamam ki

Rüzgârın yön değiştirdiği yerdeyim şimdi

Sensizlikteyim

Dudaklarımı aralayıp

Hep söylediğim kelimelerdesin

Özlemlerimde, hasretimde, yalnızlığımdasın

Uykularımın en yorgun zamanlarında

Uyanıp ansızın gece yarıları

Yüzüme düşen sensizliğin hüznündesin

Unuttum sanma,

Ben nerde yaşıyorsam sen ordasın

Sana ne yazsam

Ve ne kadar anlatamasam dostlarıma

Bir o kadar büyürsün içimde

Ve bir o kadar gizemli

Şimdi

Hüznümün başa çıkılmaz anında

Bir sigara yakmalıyım önce

Kuytu akşamların

Senli vakitlerini düşleyip

Sesini anımsamalıyım yine

Tebessüm etmeliyim

Ve dünyanın en şanslı şairi olmalıyım

Sırf seni sevdiğim için

ve sana yazılan her duygum okunduğu için

Onur duymalıyım

Gittin biliyorum

Beni yiyip bitiren bir merak,

Yüzünü göremediğim günlerin acısı kalbimde

Ellerinde olamamamın çaresizliği

Ve yalnızlığımın baki kalması

Hep acı verecek biliyorum

Gündüzlerin aydınlığında

Kısıp gözlerimi semaya bakıp

Bir parça bulut arayacak gözlerim

Umut ederek yağmurun değmesini tenime

Bekleyeceğim.

Senin için yanan tenime

Biliyorum,

Dokunmayacaksın

Kayıp şehirlerin

Karanlık sokaklarında çaresiz kaldım

Ayaklarımda umudumun ağır prangaları

Ellerimde yokluğunun kelepçeleri

Kimselerin bulamayacağı bir yerdeyim

Sendeyim

Sana en az pencerene gelen bir serçe

Yolda gördüğün bir çocuk

Sahilde tek başına oturduğun bir bank

Gizli gizli ağladığını gören bir ayna

Ellerinden dudaklarına değen bir sigara

Üzerine alelacele giydiğin bir elbise

Uyumak için

Ellerinle bir sevgiliyi sardığın gibi sardığın bir yastık

Gözlerine düşen uykusuzluk

Okuduğun bir kitap

Canını sıkan bir insan

Öpülesi dudaklarınla ısırdığın bir erik

Ve hep beklediğin

Hayallerini süslediğin o sevgili kadar yakın olmak istedim

Biliyorum ben sana dokunamadan

Avuçlarında bir hayatı tadamayacağım

Biliyorum

Sensizliğin karanlıklarında şiirler yazıp

Her şeye rağmen içimde yaşayacaksın

Senin yerin orası biliyorum

Sokağımdan geçmesen de

Kokunu duymasam da en güzel çiçeklerde

Sırf yakın olmak adına

Balkonundaki bir kaktüsün dikenlerinde

Küçük ellerine batmak için

Her zaman dua edeceğim

Yoruldum inan

Düşler kurmaktan

Nefessiz kalmaktan

Boş bir evde

Yalnızlığın şarkılarını söylemekten bıktım

Yoruldum inan

Yoruldum sensizlikten

Her sabah soğuk suyu vurup yüzüme

Aynada kendimi mutsuz görmekten

En güzel günlerinde baharın

Sahillerde boş boş gezmekten

Durup durup sana yazdığım şiirleri

Duvarlara okumaktan

Ve cevap beklemekten bıktım inan..

Seni seviyorum

Seni özlüyorum

Diye söyleyemediğim

Telefonumun çalmasını beklerken

Yüreğimin sesini duyamadığım

Her an için kendime kızıyorum inan

Sana da kızıyorum

Beni bu boş âlemde

Sevgisiz bıraktığın

Yüzümü güldürmediğin için

Sesinin kulaklarımı okşamasını

Dokunamadığım teninde

Olabilmeyi

Şiirlerime güzelliğini yazmayı her fırsatta

Ne kadar istiyorum bilsen

Oysa

Yoksun

İçinde sana dokunamadığım

Seninle olamadığım bir dünyada

Bahar gelmiş

Çiçekler açmış

Gülmüş, ağlamışım ne önemi var

Ben yokluğunda geçen zamanı

Hiç yaşanmamış saydım

Biliyorum

Ölümüm seni düşünürken

Ve yanımda olmadığın bir vakit

Ansızın gelecek

sen hiç acısını çekmediğin yokluğumda…

Bilmeyeceksin bile öldüğümü

Ben hiç tamamlanmamış sayacağım

Gözlerimi kapattığım hayatımı

Ve verdiğim son nefeste bile

Acılar çekerken

Seni arayacağım

Biliyorum

Gözlerimin baktığı

Dudaklarımın seni sayıkladığı hiçbir yerde olmayacaksın

Ölümün acısı hafif kalacak

Sesini duyamadan çıkan canımdan

Sen bensiz bir hayatı

Bensiz geçen zamanı sevdin

Hep gizemli kalmayı

Kaçmayı

Ve sevilmeyi sevdin

Hiç çaba sarf etmedin

Bir nebze olsun

Cesaret edemedin sevmeyi beni

Düşlerde bir masal

Rüyalarda bir gizem kalmayı seçtin

Olamadın benimle

Bir kez yüzüme bakıp

İçinden geldiği gibi

Seni seviyorum

Seni özlüyorum diyemedin

Ben senli zamanların içinde

Hep sevinçten gülen

Heyecandan ne yaptığını bilmeyen

İçi içine sığmayan koca bir adam değil de

Oyuncağı eline verilmiş bir çocuk gibi

Hep gülücükler saçtım

Ağlayarak geçen koskoca bir zamana inat

Dünyanın en güzel yeri gözlerinin içinde saklı

Baharın yemyeşil dallarında artık hüzün var şimdi

Rüzgârlar sesini kesmiş

Ve yağmurlar boşa ıslatıyor kaldırımları

Gözlerimin uykuya düştüğü

Ve karanlığın aydınlığa hasret kaldığı yerdeyim

Sensizlikteyim.