BİR ACI HİKAYE..

Misafir

Dönüş yolundayım.Kucağımda uyuyakalan oğlumun terli alnını okşuyorum. Saçlarını kokluyorum. Keyifli bir yolculuktayım.Eve dönüş yolunda her zaman olduğu gibi biraz da içime dönüyorum. Düşünceyle oyalanmayı çok seviyorum.Oğlun kaç yaşında kızım? diyen bir sesle irkiliyorum.Üç yaşında amcacığım. diyorum.Yetmiş bir yaşında olduğunu öğreniyorum. Kendisi gibi yaşlı hanımıylabirlikte torunlarına baktıklarını, bakmak zorunda kaldıklarınıöğreniyorum. Kızımı, damadımı ve torunumun ikiz kardeşini trafik kazasındakaybettik. demesini duyuyorum belli belirsiz. Daha önce de oğlumukaybetmiştim genç yaşta. Şimdi elimizde bir torunum kaldı. Üç yaşında oda tıpkı senin yavrun gibi. Henüz dokuz aylıktı annesini, babasını vekardeşini toprağa verdiğimizde.Yaşlı adamın ağzından dökülen cümleler bir uğultu haline dönüşüyor.Kulaklarımdan giren kelimeler kafamın içinde ağırlaşıyor. Başımıtaşıyamıyorum. Böyle bir acıya nasıl dayanılabilir bilmiyorum.Anne babaların kıymeti bilinmez gençken diyor. Biraz büyüyüp çolukçocuğa karışınca hatırlarız anne babamızı; sonra çocuklarımız büyüyünceyine unuturuz bir annemiz babamız olduğunu. Ama evlat acısı hiçunutulmuyor kızım.Oğlum hala uyuyor kollarımda.Ben yine düşüncelerdeyim.Eve döner dönmez okumak istediğim bir kitap var:Bir Acı Hikaye.Halid Ziya UşaklıgilinKırık Deniz Kabuklarında Selim İleri, Bir Acı Hikaye ile birlikteHalid Ziya Uşaklıgilin ve oğlu Halil Vedadın yaşamında iz sürmüştü.Otuz üç yaşında bir genci intiharın eşiğine getirebilecek sebeplerikendine özgü anlatımıyla anlatmış ve beni büyülemişti.Tiran elçiliğimiz başkâtibi Vedad Uşaklıgilin, kısa bir hastalıkbunalımının ardından genç yaşında hayata veda etmiş olduğunu büyüküzüntülerle öğrendik. Vedad Uşaklıgil tanınmış edebiyatçımız Halid ZiyaUşaklıgilin büyük oğludur. Otuz üç yaşını yeni bitirmiş olan bu genç,en gerçek anlamıyla (çok iyi) yetişmiş bir Türk yavrusuydu...... ve bir acı hikaye miydi yaşam?... ve bir acı yaşam mıydı hikaye?Nasıl verilebilir ki ölüm kararı? Kendi yaşamını sonlandırma kararı?Halid Ziya Uşaklıgilin gönül sancısını, iğneyle kuyu kazar gibiyetiştirdiği yavrusunu toprağa koyuşunu, dinmeyen acısını ve nefesalamayışını Selim İlerinin kaleminden okuyarak kendim yaşamışım gibihissetmiştim.
Sad