4 MEZHEP

Kendi kendimi yokladım, düşündüm ve şu kanaata vardım.Geçmiş olan Sahâbî ve Tabiîler, bizim anladığımız şeylerin hiç biri¬sini gözden kaçırmamışlardır. Onlar, bu şeyleri anlamada daha muk¬tedir ve daha iyi kavrayış sahibi idiler. Meselelerin inceliklerini on¬lar daha iyi arılıyorlardı." Sonra onlar, bu hususlarda birbirleriyle sert bir şekilde münakaşa ve mücadelede bulunmuyorlar, faydasız mücadelelere dalmıyorlardı. Aksine, bunlardan uzak kalıyorlar ve halkı da menediyorlardı, Keza, gördüm ki onlar, şeriata ve fıkıh ko¬nularına dalmışlar, bu hususlarda birçok şeyler söylemişlerdir. On¬lar, fıkıh meclisleri teşkil ederek, birbirlerini fıkha teşvik etmişler¬dir. Halka fıkıh öğretmişler, müslümanları fıkıh öğrenmek için ça¬ğırmışlar ve teşvik etmişlerdir. Birbirlerine fetva vermişler ve fetva sormuşlardır. İşte İslâmın ilk asri böyle geçmiştir. Sonrakiler de onlara, yani ilk asır müslümanlarına böylece uymuşlardır. Kısaca tas¬vir etmeye çalıştığını onların bu tutumunu görünce ben de münaka¬şa, mücadele ve kelâm bahislerine dalmayı bıraktım. Fıkıh ilmi ile yetindim ve seleflerimizin yaptığı işlere döndüm. Marifet sahibi olanlarla düşüp kalktım

hükmün illetini kavradıkları zaman o hükmü bu illeti taşıyan her meseleye tatbik etmişlerdir
«Bizim bu sözümüz, bir görüş olup bize göre erişebildiğimiz en iyi neticedir. Birisi bizim bu görüşümüzden daha güzel olanını ileri sürerse, bize değil, ona uyulması daha evlâdır.»
Kendisine; «Ey Ebu Hanîfe, senin verdiğin bu fetva, şüphesiz bir gerçek midir?» denildiğinde, Büyük İmam; «Bilmiyorum, belki de şüphe götürmez bir bâtıldır.»

Talebesi Züfer der ki: «Biz, Ebu Hanîfe'den ders okurçluk, Ebu Yusuf da yanımızda idi, onun söylediklerini yazardık. Bir gün" Ebu Yusuf'a o şöyle dedi: Ey Yakub, vay haline! Benden her işittiğini yazma. Çünkü ben, bu güne göre böyle düşünüyorum, belki yarın Isu «görüşümden vazgeçe rim. Belki de yarın başka bir görüşe sahib olurum. Fakat, ertesi gür onu da bırakabilirim.» [16].
îmanı Ebu Hanife,yeni bir görüşe sahip olursa, bazan önceki görüşünden (re'yinden) vazgeçerdi. Bazan da, kendisiyle münazara eden şahıs, sahih bir hadis ileri sürerse, kendi görüşünden tamamen dönerdi.. Çünkü, sahih bir hadis karşısında re'y beyan etmeye ma¬hal yoktur

Gelelim diğer bir meseleye. İslamda şia-sünnilik ayrımı kendisinin halifelik alanında gösteren bir farklılık olarak başlamıştır. Bu ayrım siyasi mezhep olgusunun göstergesidir. 4 hak mezhep olarak belirtilen ise fıkıh mezhepleridir. 4 hak mezhep kavramı bu nedenle yanlıştır. Diğer mezhepleri hak dışı göstermek doğru değildir.

Aslında fıkıh mezhepleri de 4'den daha çoktur.

Kur'an'ı okumak için alime ihtiyacınız yoktur. Meali için filoloğa ihtiyacınız vardır da filoloğunda bazı kelimeleri anlamak için konunun uzmanına ihtiyacı vardır.

Pekiyi; hiçbir hadis bilgisi olmadan Kur'an'dan bir ayet vereyim. Ne anlıyorsunuz diye de sorayım. İsteyen var mı bunu...Bunun sonunda bu anlama nasıl ulaştınız diye de sormayı ümit ediyorum...

Kur'an-i Kerim buyuruyor ki: "Hakkında bilgin olmayan şeyin ardına düşme. Çünkü kulak, göz ve kalp bunların hepsi ondan sorumludur." (İsra : 36) Bu ayetten anlaşıldığı üzere insan bilgisi olmadan bir yargıda bulunması ve bir şeye bağlı olması caiz değil ve Allah karşısında böyle bir tutumundan dolayı insan mutlaka sorumlu tutulacaktır. Şimdi "dört mezhep haktır" görüşünü inceleyerek bu görüşün sağlam bir delilinin olup olmadığını araştıralım. 1. Dört mezhebin kurucuları şunlardan ibarettir:
1- Ebu Hanife, Numan b. Sabit el-Kufi hicri 80'de doğmuş ve H. 150'de vefat etmiştir.
2- Malik b. Enes, H. 93'de doğmuş ve Hicri 179'da vefat etmiştir.
3. Muhammed b. İdris Şafii, H 105'de doğmuş ve H 204'de vefat etmiştir.
4. Ahmed b. Hanbel H. 164'de doğmuş ve H. 241'de vefat etmiştir.
Görüldüğü gibi bu dört mezhebin hepsinin temelleri peygamber (s.a.a)'dan en az yüz yıl sonra atılmaya başlamıştır. Birinci ve ikinci hicri yüzyılda Ehli Beyt'i ilmi mercii olarak bilenler, bundan sonraki dönemlerde olduğu gibi, şer'i konularda Ehli Beyt'e bağlı kalmışlardır.
Ama Ehl-i Beyt'e bağlı olmayan Müslümanlar ise bu mezheplerden hiç birine bağlılık söz konusu olmadan yaşayıp dünyadan gitmişlerdir. Mezheplerin dörtle sınırlandırılması her hangi bir şer'i delile dayanmamaktadır. İkinci hicri yüzyıldan başlayarak Ehli Beyt'i ilmi mercii olarak kabul etmeyen Müslümanlar, çeşitli mezheplere bölünmüşlerdir. Böylece onlarca fıkhi mezhep ortaya çıkmıştır. Ancak Abbasi halifelerinin ve onlardan sonraki bazı yöneticilerin baskıları neticesinde bu dört mezhep resmi mezhep olarak yayılmış ve mezhepler dörtle sınırlandırılmaya çalışılmıştır.
Meşhur ve muteber tarihçi Makrizi El-Hutet adlı eserinde bu husuta şöyle yazıyor:
"Kadi Ebu Yusuf H. 170'de Abbasi Halifesi Harun Reşid tarafından kadılık makamına atandı; o işini sürdürerek başkadılık makamına kadar yükseldi. O bu makamda Horasan'dan tutun ta Şam'a kadar bütün beldelerde özellikle Ebu Hanife'yi taklit edenleri bu makama adamaya dikkat ediyordu. Böylece Hanefi mezhebinin yayılmasında Ebu Yusuf en büyük rolü oynadı." Doğuda Hanefi mezhebinin yayılmasıyla birlikte Batı'da (Afrıka'da) Ziyad b.Abdurrahman vasıtasıyla maliki mezhebi yayılmaktaydı. Makrizi diğer mezheplerin yayılmasına işaretle şöyle diyor: Daha sonra Mısır sultanı Baybaros Mısır'a Şafii, Maliki, Hanefi ve Hanbeli olarak dört kadı tayin etti. Baybaros 658'de saltanatı ele geçirmiş ve 676'da vefat etmiştir. Makrizi şöyle diyor: "H. 665 yılında Mısırda dört mezhebe bağlı dört kadının (hakimin) atanması ve bu işin sürdürülmesi üzerine tüm İslam beldelerinde dört mezhebin dışında resmi tanınan başka bir mezhep kalmadı. Bu mezheplerden başkasına bağlı olanlarla düşmanlık edildi; onlara karşı çıkıdı bu mezheplerden birine bağlı olmayan kimse kadı olarak tayin edilmedi hitabet, cemaat imamlığı ve tedris kürsüsü ona verilmedi.
Bu müddet zarfında çeşitli fakihler de bu mezheplere uymanın farz ve diğer mezheplere uymanın haram olduğuna dair fetvalar verdiler..."
mezheplerin dörtle sınırlandırılışının Abbasi Halifesi Müstansirubillah'ın emriyle Bağdat'taki Mustansariyye

hak mezhepler peygamberimiz (s.a.a)den en az yüzelli yıl sonra kurulmuştur peki bu hak diyen bencil arkadaşlara soruyorum bu yüzelli sene içinde müslümanlar hangi mezheptendi,??
tamam siz haksınız biz haksız biz cehennemliğiz öylemi nasıl olur ama kardeşim bizde namaz kılıyoruz oruç tutuyoruz zekat weriyoruz en önemlisi inanç esaslarında Allah(cc) varlığına ve birliğine peygamberlere son peygamberin muhammed(saa) olduğuna kuran-ı kerimin hak olduğuna iman ediyoruz ama hak görülmüyoruz bu nasıl iş anlamadım
yoksa siz zalim abbasi sultanlarının 4le sınırlandırmalarınımı delil olarak sayıyosunuz evet zalim abbasi halifesi ebu yusufu ( Ebu Hanife, Numan b. Sabit el-Kufinin öğrencisidir)başkadı yani bugünkü diyanet başkanı yapmasıve Onunda bu makamda Horasan'dan tutun ta Şam'a kadar bütün beldelerde özellikle Ebu Hanife'yi taklit edenleri bu makama adamaya dikkat ediyordu. Böylece Hanefi mezhebinin yayılmasında Ebu Yusuf en büyük rolü oynadı." Doğuda Hanefi mezhebinin yayılmasıyla birlikte Batı'da (Afrıka'da) Ziyad b.Abdurrahman vasıtasıyla maliki mezhebi yayılmaktaydı. Makrizi diğer mezheplerin yayılmasına işaretle şöyle diyor: Daha sonra Mısır sultanı Baybaros Mısır'a Şafii, Maliki, Hanefi ve Hanbeli olarak dört kadı tayin etti. Baybaros 658'de saltanatı ele geçirmiş ve 676'da vefat etmiştir. Makrizi şöyle diyor: "H. 665 yılında Mısırda dört mezhebe bağlı dört kadının (hakimin) atanması ve bu işin sürdürülmesi üzerine tüm İslam beldelerinde dört mezhebin dışında resmi tanınan başka bir mezhep kalmadı. Bu mezheplerden başkasına bağlı olanlarla düşmanlık edildi; onlara karşı çıkıdı bu mezheplerden birine bağlı olmayan kimse kadı olarak tayin edilmedi hitabet, cemaat imamlığı ve tedris kürsüsü ona verilmedi.
Bu müddet zarfında çeşitli fakihler de bu mezheplere uymanın farz ve diğer mezheplere uymanın haram olduğuna dair fetvalar verdiler..." artık bırakalım dedelerimizin mezhebinide araştıralım ama duygusal olarak değil bağımsız olarak: buarada haksız dediğiniz mezhebin kendi kaynağınıda incelemenizi tavsiye ederim

Babalarınızın dininden gitmeyin.4 hak mezhep diyerek diğer insanların yolunu batıl sayıyorsunuz.4 tane hak yol mu olurmuş Allah birse ve hak yol onun gösterdiği yolsa Allah bir tane yol göstermiştir.Allah-u teala kullarıyla haşa oyun mu oynuyor araştırın ve doğruyu bulun eğer çok hak taraftarı olmak istiyorsanız...şiilik sünnilik ayrımını sadece sünniler yapıyor gördüğüm kadarıyla bu forumda da gelenek değişmemiş.şii alimlerin fetvalarına bakın bi de sünni alimlerin fetvalarına bakın.farkı göreceksiniz.Ben bir şiiyim ve sünnilikle bir sorunum yok ama inancıma yapılan saldırılara karşı da sessiz kalamam.Hz.Ali(a.s)ın evinin kapısı kırılması olayıyla ve Hz.Ali(a.s) ın halife ömer halife ebubekir ve halife osman a biatıyla ilgili bi kaç yorum gördüm.Cevap yazmak zorunda hissettim kendimi.kaynakları da veriyorum çok merak ediyorsunuz gerçeği gidin araştırın.
Resulullah (s.a.a) kendisinden sonra İmam Ali b. Ebu Talib'i halife olarak tayin etmiştir ve bunu çeşitli münasebetlerde defalarca tekrar etmiştir.

------------------
1- Resulullahlm (s.a.a) İmam Aliıyi (a.s) kendisinden sonra hali-
fe tayin etmesiyle ilgili hadisler yüzlerce kaynakta söz konusu edil- miştir. Bkz. Tarih-i İbn-i Cerir, c.2, s.562; Kenz'üI-Ümmal, c.6, s.392; Sünen-i Tirmizi, Sünen-i İbn-i Mace; Müsned-i Ahmed b. Hanbel; Müstedrek-i Sahihayn; Tefsir-i Kebir, Fahr-i Razi; es- Sevaik'ul-Muhrika.


Veda Haccından dönerken, Mekke ile Medine arasındaki Gadir-i Hum denen yerde, insanları bir araya toplayarak Ali'nin (a.s) elini kaldırmış ve "Ben kimin mevlası isem Ali de onun mevlasıdır. Allah'ım! Ali'ye dost olana dost ol, düşman olana düşman. Ona yardım edene sen de yardım et, ondan yüz çevirene sen de yüz çevir." demiştir.

Sonra Peygamberimiz minberden inmiş (ve sayıları yüz bini aşan) Müslümanlara, "MüminIerin emiri olarak Ali'yi tebrik edin" diye buyurmuştur. O kalabalık da bir bir gelip, "Selam olsun sana, ey müminlerin emiri!" di ye- rek isteğini yerine getirmiştir. İşte bu sırada Ebubekir ile Ömer de Ali'nin yanına gelmiş ve kendisini tebrik et- mişlerdir. Ömer, "Ne mutlu sana ey Ebu Talib'in oğlu! Sen bugün benim ve kadın-erkek bütün müminlerin mevlası oldun." demiştir.l demek ki Peygamber'in (s.a.a) hak halifesi Hz. Ali'dir.
**********
2- Ömer'in Hz. Fatıma'nın evine saldırıp, kapısına ateş verdiğini büyük tarihçiler topluluğuyla birçok alimler, uzun kısa farklı tabir- i lerle nakletmişlerdir. Örneğin: Şerh-i Nehc'ül-Beliiğa, İbn Ebi'l- i Hadid, c.2; Tarih-i Yakubı, c.2; el-İmamet-u ve's-Siyase. c i; eL- İkd'ul-Ferid, c.2; Tarih-i TaberI, c.3; Tarih-i Ebi'I-Fida. c. i: E'lam'un-Nisa, c.3; Kenz'ul-Ummal. c.3, s.I29; Tarih-i İbn-i Esir, i c.23, s.I24. i

Bu olayı öğrendikten sonra belki sen bile ömer ve ebubekirden nefret ediceksin Ebubekir, kaba-kuvvet, tehdit ve hatta kılıçla halktan, zorla kendine biat aldıktan sonra, bir gün Ömer, Kunfuz, Halid b. Velid, Ebu Ubeyde b. Cerrah'ı bir grup topluluğun eşliğinde Ali (a.s) ve Fatıma (a.s)'nın evine gönderdi. Oraya vardıklarında Ömer, Hz. Fatıma'nın evi- nin kapısına odun yığınaya başladı. Oysa o kapı, öyle sıradan bir kapı değildi. Sevgili Peygamberimiz (s.a.a) her sabah namazına gidişinde bu kapının önünde durur, "Selam olsun size ey Peygamberin Ehlibeytil" derdi. ı Bu kapıdan bir kez olsun izinsiz girmemişti. İşte Ömer, o- dunlara ateş vererek böyle bir kapıyı yaktı.
**********

(Ateş verilmeden önce) Hz. Fatıma Ömer'i ve yanın- . dakileri evden uzaklaştırmak için kapının arkasına geldi- i ğinde, Ömer bir omuz darbesiyle kapıyı açtı ve Hz. i Fatıma'yı kapıyla duvar arasında sıkıştırdı. Tam bu şiddet sırasında karnındaki altı aylık (Muhsin adlı) bebeğini: düşürdü ve kapının arkasındaki çivi göğsüne saplandı. i Acı dolu bir sesle haykırdı: "Ey Allah/ın Peygamberi! Ey babam! Gör ki senden sonra İbn-i Hattap ile İbn-i Ebu i Kuhafe başımıza neler getirdiler... "

Bunları duyan Ömer, yanındakilere, "Vurun Fatıma- ya! " diye emretti. Onlar Peygamberin göz nurunu, ciğer paresini tekme, tokat ve kırbaç darbeleriyle dövüp kanlar içinde bıraktılar, sonra da çekip gittiler. İşte bu kapıyla duvar arasındaki sıkışma ve darbeler, etkisini Hz. Fatı- ma'nın üzerinde gösterdi ve sonuçta hastalanıp dünyadan göçmesine sebep oldu. Bu nedenle Hz. Fatıma, Peygarnberlik hanedanının şehididir. Evet Hz. Fatıma'nın (s.a) vefatına Ömer b. Hattap sebep olmuştur

kaynaklardada mevcuttur yazdığım olay ben burda kendi mezhebimin doğru olduğunu kanıtlamaya çalışmıyorum bunu biliyorum zaten ben burda müslümanların artık gözlerini açmalarını iyicene bi düşünmelerini istiyorum.





Kanadı kırık güvercini götürüyorlardı
Zayıf bedenini gizlice omuzda taşıyorlardı
O cenazeye bütün peygamberler kurbandı
Ne oldu da yedi kişi gizlice götürdü onu

...Aşura bu geceyle başladı ....

Ali'nin yalnızlığı ve kırık kapı olayından sonra...
Gül yerine ne bırakayım Peygamber kabrine?
Ali'nin yalnızlığı ve kırık kapı olayından sonra...
Peygamber mezarına bir "iz" götürüyorlardı....


Gül yerine ne bırakayım Peygamber kabrine?
Gül yerine "kırbaç izi" götürüyorlardı...


Bunun Aşura'dan bir farkı yok !
Aşura'nın annesidir O.




Biraz gönül gözünüz açık olsa bu yazılanlardan çok anlamlar çıkarırsınız.Hz.Ali(a.s) kırık kapı olayında cevap verseydi şimdi ezan sesine hasret kalırdık.yanında birkaç şii arkadaşı vardı sadece o zamanın insanlarının halife ömerin ve diğer zalimlerin yaptığı zorbalıklara göz yumması Allahın seçtiği halifeyi Allahın seçtiği İMAM ı (apaçık bir şekilde sünni ve şii kaynaklarında geçer) korkarak ve ihanet ederek kendi halifelerini seçimle başa getirmesi ne kadar acı verici bir olay onlar için...
dinde seçimi Allah yapar.eğer halife ebubekiri seçtiyse bir tane delil gösterirmisiniz bana.